2013-08-06 13:57

Η έκθεση του IMF που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 2013 για την Ελλάδα διαπραγματεύεται, μεταξύ άλλων, το θέμα της μελλοντικής οικονομικής ανάπτυξης για τη χώρα η οποία ωστόσο θα συνοδεύεται από συρρίκνωση της πίστωσης και όχι από μεγέθυνσή της όπως είναι άλλωστε και το πιο σύνηθες σε περιόδους οικονομικής ανάκαμψης. Ισχυρίζεται μεταξύ άλλων πως η Ελλάδα θα βιώσει μια τέτοιου είδους ανάπτυξη τα επόμενα τρία χρόνια, η οποία θα καταστήσει την ανάκαμψη αναιμική και για αυτό προτεραιότητα πρέπει να είναι περιστολή της χρονικής της διάρκειας. Σε μια τέτοια φάση ανάκαμψης, το IMF υποστηρίζει: 

 

α) οι Ελληνικές επιχειρήσεις προκειμένου να χρηματοδοτηθούν θα καταφύγουν σε μη εγχώριο τραπεζικό δανεισμό είτε χρησιμοποιώντας τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου είτε χρησιμοποιώντας ίδια κεφάλαια τους ως εσωτερική πηγή χρηματοδότησης, 

 

β) στην οικονομία θα λάβει χώρα γενικότερα μια ανακατανομή της υπάρχουσας έστω πίστωσης με μεταφορά πόρων από τομείς όπως οι κατασκευές σε εμπορικούς τομείς όπως οι εξαγωγές και ο τουρισμός, και τέλος 

 

γ) θα γίνει απορρόφηση της οποιαδήποτε μη χρησιμοποιηθείσας παραγωγικής δυναμικότητας η οποία λόγω της κρίσης έχει μειωθεί οπότε οποιαδήποτε αύξηση του ΑΕΠ στην παρούσα φάση τουλάχιστον να μπορούσε να γίνει χωρίς νέες επενδύσεις απλά κάνοντας χρήση της παραγωγικής δυναμικότητας που έχει απομείνει. 

 

Όλα τα προαναφερθέντα συντελούν στο ότι, ναι, μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη. Οι προβλέψεις όμως για μείωση των αποθεμάτων πραγματικής πίστωσης εξαιτίας της συνύπαρξης τραπεζικής αναδιάρθρωσης και ύφεσης καθώς και της αισθητά μεγάλης συρρίκνωσης του πραγματικού ΑΕΠ, θα έχουν ως αποτέλεσμα η όποια ανάπτυξη να είναι αδύναμη, με ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ στο 1/3 μιας “κανονικής” ανάπτυξης. Η απάντηση ωστόσο, προς την κατεύθυνση αποτροπής μιας τέτοιας εξέλιξης δηλαδή μιας ασθενούς και άτονης ανάπτυξης χωρίς πιστωτική επέκταση ή τουλάχιστον τον περιορισμό της χρονικής διάρκειάς της, έχει να κάνει άμεσα με την ισχυροποίηση της θέσης των ελληνικών τραπεζών με σκοπό τη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας. Εν συνεχεία των πρόσφατων κιόλας ανακεφαλοποιήσεων, εξαιρετικής σημασίας και προϋπόθεση θα είναι αναμφισβήτητα η συμβολή της ενεργητικής διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων που υπάρχουν στα δανειακά χαρτοφυλάκια των τραπεζών. Με αυτόν τον τρόπο οι Ελληνικές τράπεζες θα μπορέσουν να βγουν από τη ζώνη αβεβαιότητας σχετικά με την ποιότητα των κεφαλαίων τους, να θωρακιστούν περεταίρω κεφαλαιακά και να ενισχύσουν τους ισολογισμούς τους έτσι ώστε σύντομα να είναι σε θέση να υποστηρίξουν με νέες χρηματοδοτήσεις τους τομείς που θα προάγουν την οικονομική ανάπτυξη της χώρας όπως οι εξαγωγές, ο τουρισμός, τα έργα υποδομής και οι μεταφορές (αεροδρόμια, λιμάνια, σιδηρόδρομοι).