2013-08-02 20:40

Ο νομπελίστας καθηγητής στο London School of Economics (LSE) Πισσαρίδης, σε διάλεξή που πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ), με θέμα "Ανεργία των νέων: Γιατί είναι τόσο υψηλή και που πάμε μετά;", στο πλαίσιο συζητήσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Ανεργία των Νέων, σχολίασε την ύπαρξη ανελαστικών παραμέτρων σε ότι αφορά στην αύξηση της νεανικής ανεργίας, σε χώρες οι οποίες πλήττονται από ύφεση.

 

Ο Καθηγητής Πισσαρίδης σημείωσε ότι οι νέοι άνθρωποι έχουν τις εξής επιλογές: α) να συνεχίσουν στην εκπαίδευση, β) να εισαχθούν στην αγορά εργασίας, και γ) να μην κάνουν τίποτα από τα δύο. Ωστόσο, τονίζει ότι σχεδόν όλοι οι νέοι που αφήνουν την εκπαίδευση, επιχειρούν να εισέλθουν στην αγορά εργασίας. Έτσι λοιπόν, η επιλογή είναι μεταξύ του να εισαχθούν στην αγορά εργασίας ή να παραμείνουν έναν ακόμη χρόνο σε ανώτερη εκπαίδευση. Ένας επιπλέον χρόνος εκπαίδευσης αυξάνει τα προσδοκώμενα έσοδα του νέου ανθρώπου και μειώνει τις πιθανότητες ανεργίας στη συνέχεια της καριέρας του. Ωστόσο, ένας επιπλέον χρόνος εκπαίδευσης σημαίνει ότι θα χαθεί το πιθανό εισόδημα ενός χρόνου εργασίας, ενώ ταυτόχρονα καθυστερεί την έναρξη της καριέρας.

 

Σε περιόδους ύφεσης, όπως η τρέχουσα, το προσδοκώμενο άμεσο εισόδημα είναι χαμηλότερο και η ανεργία μεγαλύτερη. Συνεπώς, μια καλή λύση απέναντι στην ανεργία για τους νέους αλλά και για την κοινωνία αποτελεί η στροφή στην εκπαίδευση. Ωστόσο, οι μεγαλύτερης ηλικίας εργαζόμενοι δεν αφήνουν τις δουλειές τους λόγω έλλειψης εναλλακτικών λύσεων. Στις νεαρές ηλικίες απουσιάζει η γνώση και εμπειρία που συνοδεύει τις μεγαλύτερες καθιστώντας έτσι ευχερέστερη την ανάκτηση απασχόλησης.

 

Ο κ. Πισσαρίδης τόνισε την ανάγκη η παιδεία να βρεθεί εκτός περικοπών από τις δημόσιες δαπάνες και επισήμανε την ύπαρξη δομικών αγκυλώσεων στις διάφορες οικονομίες καθώς και ότι το γεγονός αυτό αντικατοπτρίζεται στην κατ' αναλογία υψηλότερη νεανική ανεργία σε χώρες με ύφεση, παρά το αντίθετο. Χαρακτηριστικά ανέφερε το παράδειγμα της Ισπανίας και της Ελλάδας σε αντίθεση με αυτό της Δανίας "Όταν η ανεργία στην Ισπανία και την Ελλάδα αυξήθηκε κατά 16%, η νεανική ανεργία αυξήθηκε κατά 32%. Όταν όμως η ανεργία αυξήθηκε στη Δανία κατά 3,5%, η νεανική ανεργία αυξήθηκε μόνον κατά 7%".

 

Στα συμπεράσματά του, τόνισε την ανάγκη ύπαρξης συγκροτημένης κυβερνητικής πολιτικής για την τόνωση της νεανικής απασχόλησης, προκειμένου να μειωθούν οι επιπτώσεις του φαινομένου αυτού. Αν και η ύπαρξη υψηλότερων ποσοστών ανεργίας στους νέους είναι σε ένα βαθμό αναπόφευκτη, η πολιτική διακυβέρνηση θα πρέπει να βοηθά ώστε να μειωθούν τα κόστη για τους νέους και τις κοινωνίες. Επιπρόσθετα, περισσότερο ευέλικτες αγορές εργασίας βοηθούν τους νέους εργαζομένους. Τέλος, η διευθέτηση περισσότερο άμεσων ζητημάτων, όπως είναι η εκπαίδευση σε περιόδους ύφεσης, οι επιδοτήσεις για εργασία, η εργασιακή εμπειρία, και διευκόλυνση εύρεσης εργασίας, βοηθούν.